قوانین پرورش استاندارد سگ
مقدمه
قوانین پرورشی بین المللی برای همه کشورهای عضو الزامی است .
این قوانین پرورشی FCI مستقیما در تمام کشورهای عضو قابل اجرا می باشد . این بدان معنا است که پرورش ممکن است تنها با سگهای شجره داری انجام شود که دارای خلق و خوی مناسب هستند ، در شرایط عملکردی جسمی و ژنتیکی سالمی بوده و در یک دفتر اطلاعات ثبت نژاد ( ضمیمه ) و یا در دفتر ثبت مورد تایید FCI به ثبت رسیده باشند . آنها باید شرایط لازمه منتشر شده از سمت عضو FCI را برای بحث پرورش داشته باشند .
تنها سگهایی که در شرایط ژنتیکی سالم هستند ، می توانند ویژگی های استاندارد نژاد، نوع نژاد، خلق و خوی عادی آن نژاد را بدون هیچ نقص ارثی قابل توجهی که منجر به ضعف در سلامت و عملکرد نسلهای بعدی آن نژاد نشود را انتقال دهند. اعضای FCI ملزم هستند که در این راستا از هرگونه اغراق در ویژگی های نژاد به میزانی که موجب آسیب رساندن به سلامت عملکرد سگها می شود، پرهیز کنند.
سگهایی با داشتن اشکالاتی که منجر به حذف شدن آنها میشود از قبیل: خلق و خوی ناخوشایند، ناشنوایی و نابینایی مادرزادی، لب شکری، شکاف کام، اشکالات قابل توجه دندانی یا ناهنجاری فک، PRE غش، بیهوشی ناگهانی، نهان بیضگی ( بی بیضه )، یک بیضه ای، زالی ( سفیدی پوست ) ناهنجاری در رنگدانه ها در پوست و تشخیص ناهنجاری شدید اندام تحتانی Hip Dysplasia ممکن است مجاز به نسل کشی نشوند.
در صورت مواجه با نقایص ارثی از قبیل HD و یا PRE کشورهای عضو FCI موظف هستند که حیوانات بیمار را ثبت کنند، اشکالات و بیماری های آنها را به طور مرتب تحت درمان قرار دهند و پیشرفتشان را به طور مستمر ثبت کنند و در صورتی که FCI درخواست کند، باید گزارشات به FCI تحویل گردد.
اگر آزمایش DNA انجام شود ، شناسایی ( میکروچیپ یا تتو ) سگ باید توسط دامپزشکی که نمونه را جمع آوری می کند بررسی و تایید شود و نتایج آزمایش باید در مدارک شناسایی سگ ثبت شود.
در رابطه با ارزیابی ، همکاری و جهت دریافت مشاوره برای مقابله با نقایص ژنتیکی،کشورهای عضو FCI توسط کمیته علمی پشتیبانی میشوند .در صورتی که کمیته علمی مقاله ای از اقدامات را صادر کند، این مطالب باید توسط کمیته عمومی FCI تایید گردد.
صلاحیت و مسئولیت پرورش به عهده کشورهای عضو است و شامل راهنمایی، مشاوره جهت پرورش و نظارت پرورشی همراه با ثبت نژادی می باشد.
کشورهای عضو موظف هستند که قوانین پرورشی خودشان را براساس قوانین و مقررات FCI تدوین کنند و در آن قوانین اهداف پرورش تعیین شده است. چنین مقرراتی باید توجیح مناسب و منطقی از ویژگی های خاص کاری نژاد مربوطه را داشته باشد.
فروشندگان سگ کسانی محسوب میشوند که روی خرید و فروش سگ برای کسب سود اقتصادی تمرکز می کنند، بدون اینکه رفاه حیوان را در نظر بگیرند . فروشندگان سگ مجاز نیستند که تحت حمایت یک عضو FCI که کار پرورش را انجام میدهد، قرار بگیرند.
حقوق و الزامات متقابل صاحبان سگهای نر و ماده اساسا توسط قوانین ملی، مقررات ملی وضع شده توسط کنل کلاب های ملی، کلاب های نژادی و انجمن ها بررسی و توافقات خصوصی آنها تنظیم میشود .
در صورتی که چنین توافقات و قوانینی وجود نداشته باشد ، قوانین پرورشی بین المللی FCI قابل اجرا خواهد بود .
پرورش دهندگان و صاحبان سگ های نر مستلزم هستند که قبل از هر اقدام پرورشی ،یک قرارداد کتبی وضع کنند که در آن تعهدات مالی هر دو طرف به وضوح تعریف شده باشد .
صاحب سگ شخصی است که حیوان را به طور قانونی خریداری کرده و یا بدست آورده است، حق مالکیت سگ را دارد و بتواند از طریق مدارک ثبت شده و شجره نامه رسمی و معتبر، مالکیت خود رابه اثبات برساند.
نماینده سگ نر یا صاحب سگ است و یا شخصی است که توسط صاحب سگ این اختیار به او داده شده است که سگ نر را برای خدمات جفتگیری مهیا کند .
هزینه های نگهداری و حمل و نقل سگ ماده
توصیه میشود که مالک سگ ماده و یا فردی که قابل اعتماد مالک باشد، سگ ماده را برای جفتگیری با سگ نر نقل و انتقال کند. اگر سگ ماده توسط مسئول سگ نر به مدت چند روز پانسیون شود، مالک سگ ماده مسئول پرداخت هزینه غذا، پانسیون و درصورت نیاز مراقبت های دامپزشکی و یا هر گونه خسارت به محل استقرار یا کنل، مسئول سگ نر میباشد .
مسئولیت
برطبق قوانین کشورهای مختلف ، شخص پانسیون کننده و مراقب حیوان ، مسئول هرگونه خسارتی است که به نفر سوم در این مدت وارد شود.
صاحب سگ ماده
اگر سگ ماده در مدتی که در حضانت نماینده سگ نر است بمیرد، نماینده سگ نر باید علت مرگ را از یک جراح دامپزشک جویا شود و او باید هرچه زودتر مرگ سگ ماده و دلیل آن را به صاحبش اطلاع دهد.
ممکن است که مالک سگ ماده بخواهد جسد سگش را ببیند. در این صورت مالک سگ نر باید این درخواست را جامه عمل بپوشاند .
اگر مشخص شود که دلیل مرگ سگ به علت غفلت نماینده سگ نر است، نماینده سگ نر مسئول این اتفاق است و باید خسارت وارده به صاحب سگ ماده را جبران نماید.
اگر مشخص شود که مرگ سگ ماده هیچ گونه ارتباطی به صاحب سگ نر ندارد، در این صورت صاحب سگ ماده مستلزم به باز پرداخت تمام هزینه هایی است که صاحب سگ نر به موجب نگهداری و مرگ سگ ماده متحمل شده است .
انتخاب سگ مولد نر
مسئول سگ نر تنها اجازه دارد سگ ماده را با سگ مورد توافق جفت بزند .
اگر سگ نر قادر به جفتگیری نباشد، مسئول سگ نر نمیتواند بدون اجازه صاحب سگ ماده، سگ نر دیگری را جایگزین کند.
جفتگیری اتفاقی
اگر سگ ماده ناخواسته با سگی غیر از سگ مورد توافق جفت بخورد، مسئول سگ نر که سگ ماده تحت حضانت او بوده باید به صاحب سگ ماده اطلاع بدهد و تمام هزینه هایی که مسئول سگ ماده پرداخت کرده را به او پس بدهد و همچنین در صورت جفتگیری اتفاقی ، جفت زنی مجدد با سگ نر مورد توافق، غیر قانونی است .
در چنین مواردی ، مسئول سگ نر نمیتواند هیچ هزینه ای برای این جفتگیری درخواست کند .
صدور گواهی جفت گیری
خدمات ( پرورش و تولید مثل )
مسئول سگ نر باید به صورت کتبی تحت عنوان گواهی جفت گیری اعلام نماید که جفتگیری با سگ مورد توافق انجام شده است و بدین وسیله با امضای خود گواهی میکند که با چشم خود شاهد جفتگیری بوده است .
اگر موسسه ای که دفتر ثبت را دارد، برای انجام کارهای ثبت توله نیاز به مدارک خاصی داشته باشد، صاحب سگ ماده مسئول تهیه این اسناد و پر کردن آنها و همچینین امضای مسئول مولد نر می باشد .
لازم است برگه تاییدیه جفت گیری اطلاعات زیر را در برداشته باشد :
الف : نام و شماره ثبتی مولد نر
ب : نام و شماره ثبتی مولد ماده
ج: نام و آدرس مسئول مولد نر
د: نام و آدرس صاحب سگ ماده در زمان جفتگیری و تاریخی که مولد ماده خریداری شده است .
ه : مکان و تاریخ جفتگیری
و: امضای مسئول مولد نر و صاحب سگ ماده
ی: چنانچه موسسه یا سازمانی که دفتر ثبت را دارد نیاز به فتوکپی یا بخشی از شجره نامه مولد نر را داشته باشد، این وظیفه مسئول سگ نر است که این مدارک را برای صاحب سگ ماده تهیه کند.
پرداخت هزینه جفت گیری به صاحب/مسئول سگ نر
صاحب سگ نر ممکن است قبل از دریافت هزینه مورد توافق، گواهی جفتگیری را امضا نکند، اما اجازه ندارد سگ ماده را گرو نگه دارد تا مبلغش را دریافت کند .
چنانچه به هر دلیلی سگ نر مورد توافق جفتگیری نکند و یا سگ ماده تمایلی به جفتگیری نداشته باشد و در نتیجه جفتگیری انجام نشود ، مالک سگ نر براساس ماده ۲ ، باید هزینه دریافت شده برای جفتگیری را پس دهد.
صاحب سگ نر تنها میتواند هزینه جفتگیری را دریافت و هیچ حق دیگری در رابطه با دریافت توله از آن زایمان ندارد، صراحتا باید بداند که تنها هزینه جفتگیری را میتواند بگیرد و هیچ توله ای از آن زایمان به او تعلق نخواهد داشت .
چنانچه دو طرف به توافق رسیده باشند که هزینه جفتگیری یک توله باشد ، این توافق باید بصورت کتبی قبل از جفت گیری نوشته و انجام شود .
این توافق باید تمهیدات زیر را در بر داشته باشد :
الف : تاریخی که صاحب سگ نر میتواند توله را انتخاب کند.
ب: تاریخی که صاحب سگ نر در آن توله انتخاب شده را دریافت خواهد کرد .
ج : تاریخی که در آن صاحب سگ نر باید توله را انتخاب کرده باشد و بعد از این تاریخ حق خود را برای انتخاب از دست خواهد داد.
د: تاریخی که درآن صاحب سگ نر باید توله خود را بگیرد و پس از آن حق خود رابرای گرفتن توله از دست خواهد داد.
ه: توافق برای هزینه های حمل و نقل سگ باید بین طرفین انجام شود.
و: تمعیدات ویژه برای مواردی که ممکن است توله مرده بدنیا بیاید یا یک توله بدنیا بیاید یا توله انتخابی قبل از زمان تحویل بمیرد نیز باید درنظر گرفته شده باشد.
ناباروری سگ ماده
پس از اینکه یک جفتگیری به صورت درست انجام شد، فرض براین است که سگ نر وظیفه اش را به درستی انجام داده. بنابراین صاحب آن میتواند هزینه جفتگیری را دریافت کند.
این بدان معنا نیست که سگ ماده حتما بارور خواهد شد.
در این صورت اگر سگ ماده بارور نشود بستگی به صاحب سگ نر دارد که یا در چرخه جفتگیری بعدی خدمات رایگان فراهم کند و یا درصدی از مبلغی را که برای جفتگیری گرفته است باز پرداخت کند.
چنین توافقی باید به صورت کتبی انجام شود و قبل از انجام جفتگیری موارد در قرارداد نوشته شود.
جفتگیری جایگزین تا زمانی معتبر است که سگ مولد نر نمرده باشد یا صاحب آن عوض نشده باشد و یا سگ مولد ماده نمیرد .
چنانچه ثابت شود سگ نر در زمان جفتگیری نابارور بوده ( با آنالیز اسپرم ) صاحب سگ ماده باید هزینه خدمات جفتگیری را پس بگیرد .
تلقیح مصنوعی
سگها باید توانایی بارورسازی و بارورشدن طبیعی را داشته باشند.
تلقیح مصنوعی نباید در مورد حیواناتی که قبلا به طور طبیعی تولید مثل نکرده اند، استفاده شود . بعضی موسسات ملی سگ می توانند استثنائاتی برای بهبود سلامت نژاد، برای رفاه سگ ماده یا برای حفظ یا افزایش ژنهای بهتر در نژاد قائل شوند.
درصورتی که سگ ماده تلقیح مصنوعی شود، جراح دامپزشکی که اسپرم سگ نر را میگیرد باید یک گواهی کتبی برای سازمانی که کار ثبت را انجام میدهد و همچنین قرار است ثبت توله را نیز انجام دهد ، تهیه کرده و تصریح نماید که اسپرم تازه یا منجمد شده از سگ نری تهیه شده است که در توافق نامه ذکر شده است . علاوه براین ، مسئول سگ نر باید به طور رایگان مدارک مورد نیاز لیست شده در بند ۸ از (A تاG ) را به صاحب سگ ماده تحویل بدهد.
هزینه های مربوط به اسپرم گیری و انجام لقاح مصنوعی به عهده صاحب سگ ماده است .جراح دامپزشکی که عمل لقاح مصنوعی را انجام داده است باید صحت این عمل را به موسسه ای که کار ثبت را انجام میدهد اعلام نماید و تایید کند که سگ ماه با اسپرم سگ نری تلقیح شده است که از اول مورد نظر بوده است. این گواهی باید همچنین مکان و تاریخ عمل لقاح ، نام و شماره ثبتی سگ ماده و نام و آدرس صاحب سگ ماده را شامل شود .
صاحب سگ نری که اسپرم گیری شده است باید گواهی کتبی به مالک سگ ماده بدهد و همچنین گواهی جراح دامپزشک نیز باید به صاحب سگ ماده تحویل گردد.
انتقال حقوق پرورش
به عنوان یک قانون ، صاحب سگ ماده در زمان جفتگیری به عنوان پرورش دهنده توله محسوب می شود.
حق استفاده از سگ نر یا ماده برای تولید مثل ، میتواند با قرارداد کتبی به شخص سومی منتقل شود.
الزامی است که اگر حق مسئولیت جفتگیری به فرد سومی منتقل شود، این حق به صورت قرارداد کتبی باید باشد.
در هنگام ثبت توله باید برگه قرارداد جفتگیری به مدارک ضمیمه شود .
مسئول سگ ماده که در مواردی همان مالک می باشد ، از زمان بدنیا آمدن توله تا زمانی که سگ مادر، توله ها را از شیر بگیرد، مسئول آنها میباشد .
اصول بنیادی : توله های سگهای نژاد خالص که ثبت در FCI هستند ، بدون هیچ گونه مشکل و محدودیتی که از جانب موسسه ملی سگ بر آنها وارد شود، مثلا بدون محدودیتی در ثبت آنها که مانع پرورش آنها شود، به عنوان توله های شجره دار شناخته می شوند و بنابراین مستلزم داشتن شجره نامه خواهند بود.
یک ثبت محدود فقط از طریق موسسه ملی که آن را وضع کرده است، میتواند لغو شود.
به عنوان قانون، توله ها میتوانند به اشخاصی فروخته شوند و شجره نامه به نام فرد خریدار ثبت شود.
شجره نامه های به رسمیت شناخته شده FCI ، یک گواهی مربوط به اصل و نسب سگ است به جهت اینکه خصوصیات کیفیتی را بررسی کند.
ثبت یک توله
در صورت نبود توافق نامه های دیگر، صاحب جدید سگ ماده باردار، به عنوان پرورش دهنده توله ای که قرار است به دنیا بیاید، در نظر گرفته می شود.
هر سگ که در یک کشور عضو و یا شریک قراردادی FCI به ثبت رسیده باشد یا تولید مثل کرده باشد، باید با مدارک شناسایی دائمی و مدارک اثبات اصیل بودن ارائه شود . این شناسایی در شجره نامه او مشهود است. اگر تست مربوط به شناسایی پدر و مادر انجام شود (DNA)، از مارکرهای استاندارد بین المللی باید استفاده کرد و نتایج باید در دفتر موسسه بین المللی سگ در دسترس باشد .
اگر تست DNA گرفته شده است ، حتما باید میکروچیپ یا تتو سگ بررسی و تایید شود .
یک توله باید در دفتر ثبت کشوری ثبت شود که صاحب سگ ماده در آنجا اقامت دارد . توله نام کنلی که در آن بدنیا آمده را به عنوان فامیلی خواهد داشت . اگر صاحب کنل به کشور دیگری که عضو FCI است نقل مکان کند، آن شخص باید به موسسه ملی امور سگ جدید درخواست دهد و سپس این سازمان باید FCI را در جریان بگذارد . علاوه بر این، صاحب کنل مجاز است که انحصارا در محل جدیدی که جابه جا شده است به کار پرورش بپردازد.
استثنائاتی در این صورت وجود دارد. مثلا در مواردی که پرورش دهنده سگ در جایی زندگی میکند که عضوی از FCI ندارد، این پرورش دهنده میتواند توله را در کشوری ثبت کند که عضوی از FCI داشته باشد .
پرورش دهندگان باید ، تمام توله ها را همزمان ثبت کنند ، این شامل تمام توله هایی نیز میشود که تا تاریخ درخواست ثبت، پرورش داده شده اند.
شجره نامه ها که در واقع گواهی تولد هستند، فقط برای اثبات اصل و نسب صادر مشوند. توله هایی که از یک زایمان به دنیا می آیند، همگی آنها باید یک پدر و مادر داشته باشند.
در موارد تفرق، کنل کلابها موظف هستند با هزینه پرورش دهنده و از طریق تست DNA صحت پدر و مادر نوشته شده برای توله را اثبات کنند.
قوانین پرورشی کشورهای عضو
مقررات پرورشی کشورهای عضو و شریک های قراردادی میتواند فراتر از مواردی باشد که FCI به آنها می پردازد اما نباید متناقض با قوانین پرورشی بین المللی FCI باشد.
قوانین پرورشی بین المللی FCI 1978 ، جایگزین قوانین پرورشی بین المللی ۱۹۳۴ شده است. در صورت اختلاف نظر در مورد تفسیر قانونی متن، نسخه آلمانی این سند معتبر خواهد بود.
تایید شده در مجمع عمومی FCI در تاریخ یازدهم و دوازدهم ژوئیه سال ۱۹۷۹میلادی
اصلاح ترجمه توسط کمیسیون حقوقی در بیست و دوم ژانویه سال ۱۹۹۰ میلادی
پیشنهادات اصلاحی بی درنگ اثر بخش خواهند بود.
منبع:
