?مطلب پنجم: اگر بنده حقیر بگویم در اسلام هیچ دلیل قرآنی و روایی وجود ندارد دلالت کند سگ با شیر ، پلنگ ، گرگ ، ببر ، روباه و سایر حیوانات حرام گوشت فرق دارد، همه شان از یک قماش اند هیچ فرقی ندارند و هیچ کدام نجس العین نیستند، حتی سگ ،
منتها چون سگ در معرض اختلاط با انسان است شرع هشدار داده که بین این حیوانات گوشت خوار و حرام گوشت فقط سگ با شما در تماس مستقیم است ، باید از سگ اجتناب کنید ،نه این که سگ نجس العین است و مورد تنفر خاص است، اما پلنگ نجس العین نیست نه چنین چیزی نیست .
اینکه مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی در درس طهارت، در طهارت بدن الحیوانات مانند شیر تامل داشت، از یک نظر بجا است از نظر دیگر بیجا ،
اما چرا بجا است چون با وجود قطعی بودن میته خواری و آغشتگی بدنشان به خون چگونه پاک است.؟!
و اما چرا بیجاست؟
چون اصلا در معرض ابتلای بشر نیست ، تا حکمی در آن خصوص صادر شود . حاصل اینکه اگر فضلای بزرگوار دلیل جدیدی پیدا نکنند برای نجس العین بودن سگ ، طبعا روایات دال بر نجاست سگ دلالت می کند بر این که نجاست او ، اکتسابی از غیر است.
یعنی چون خون اصابت کرده نجس است، چون میته اصابت کرده نجس است . نه این که خود سگ نجس العین باشد .در این صورت خود سگ میشود پاک ،و همان حکم حیوانات حرام گوشت مانند گرگ و پلنگ بر آن بار خواهد شد.
و این آغاز مسئله اصلی است ، و آن اینکه اگر ما نتوانیم ثابت کنیم سگ نجس العین است پس همه می توانند یک شیلنگ بر دارند مقداری شامپو فرش بزنند و سگ را بطور کامل بشویند و اثری از نجاست رسیده به بدنش نماند و بشود مثل خرگوش، گرگ و پلنگ.
و اگر بتوانیم ثابت کنیم سگ نجس العین است هر چه بشویند در نجاست آن تغییری حاصل نمی شود.
? ادامه دارد …