در هر حال باید روایات دال بر نجس العین بودن آنرا پیدا کنیم.
اماخبر اول باب ۳ از ابواب الاسئار روایت الفضل ابوالعباس از امام صادق (ع) ((اذا اصاب ثوبک من الکلب رطوبه فاغسله و ان مسّه جافافاصب علیه الماء. )) اگر به لباست رطوبتی از بدن سگ رسید بشوئید ، خوب چون همیشه در وسط مزبله ، میته ، کثافت ، نجاست است بشویید، یعنی اگر نجاست عارضی هم باعث می شد باز عبارت امام همین می شد،
پس اگر کسی به این روایت تمسک کند برای اثبات نجس العین بودن سگ ، پس آن کسی هم که میخواهد بگوید نه خیر روایت می خواهد بگوید چون عادتا” بدن سگ ممکن نیست بدون حمل نجس باشد لذا امام فرمود لباستان را بشوئید. یعنی امام هشدار می دهد شغل این حیوان نجاست خواری است لذا باید بدن آن را نجس بشناسید این کجایش می رساند سگ نجس العین است؟!
اگر خرگوش هم در فضای نجاسات زندگی می کرد و در خانه مردم جاخوش می کرد باز امام می فرمود بدن خرگوش نجس است. این روایت نمی تواند مبیّن و معرف مباء و منشاء نجاست باشد. یعنی در مقام بیان علت و منشاء نجاست نیست.
اما روایت ۳ مال محمد ابن مسلم ((سئلته عن الکلب یشرب من الاناء قال: اغسل الاناء))
? ادامه دارد …